Wszystkie zdjęcia na tej stronie są aktywne - po najechaniu kursorem na zdjęcie pojawi się jego opis a po kliknięciu na zdjęciu można obejrzeć jego powiększenie. Zapraszam do klikania !

Czeski Raj
Wycieczka po Czeskim Raju miejscu bardzo często odwiedzanym przez turystów czeskich i zagranicznych w tym również wielu Polaków, ponieważ niedaleko stąd do polskiej granicy ( w linii prostej z Jíčina jest do granicy ok. 40 km). Można dojechać tu samochodem przez przejścia graniczne np. w Jakuszycach lub Kudowie. Trasa nie obejmuje całego Czeskiego Raju – nie możliwe jest zwiedzenie wszystkich interesujących miejsc tego niezwykłego zakątka Wschodnich Czech w jeden dzień. Jest to tylko przykładowa trasa, która powinna być jedynie inspiracją do opracowania własnej tras lub tras i wybrania się w te okolice na kilka dni.

Opisane miejsca:

• Jičín
• Prachovské Skaly
• Sobotka
• Pałac Humprecht
• Zamek Kost
• Ruiny Zamku Trosky

Zobacz okolice Jičína na mapie.

Trasa ta liczy sobie zaledwie 42 km (Jičín - Prachovské Skaly – Sobotka – Zamek Kost – Ruiny Zamku Trosky – Jičín) ale aby zobaczyć wszystkie miejsca opisane na trasie oraz pospacerować po skalnym mieście w Prachovských skalách potrzeba całego dnia.
Trasę tę można też pokonać na rowerze ale nie jest to trasa łatwa ponieważ teren jest urozmaicony i na cyklistów czekają liczne podjazdy. Część trasy prowadzi co prawda głównymi drogami ale istnieją też drogi lokalne, które mogą wybrać cykliści. Może to być świetne dwu lub trzydniowa wyprawa rowerowa. Przy trasie nie brakuje natomiast kempingów, pensjonatów, hoteli i restauracji oraz miejsc gdzie można się latem wykąpać.


Czeski Raj - to gęsto zalesiony rezerwat przyrody, pełne prawdziwych cudów natury: skał o fantastycznych kształtach, tworzących całe skalne miasta (największe w regionie są Prachovske skaly), malowniczych dolin i ciasnych wąwozów. Wędrując przez Czeski raj niemal co krok natykamy się też na pamiątki historii, przede wszystkim stare, tajemnicze zamki, wznoszone na wzgórzach.

Jičín
Jičín - niewielkie, 17-tysięczne, ale bardzo malownicze, historyczne miasteczko, zasłynęło głównie jako miejsce, w którym dzieje się akcja bajki o rozbójniku Rumcajsie. Postać wymyślił Radek Pilar, splatając historię o Rumcajsie z historią swego rodzinnego miasta. My znamy Rumcajsa przede wszystkim z filmu animowanego, którego pierwszy odcinek został nadany przez czeską telewizję 5 listopada 1967 r. Zły hrabia, przeciwnik dobrego rozbójnika to nikt inny tylko hrabia Albrecht z Valdstejna (Albrecht Wenzel Wallenstein), do którego należał kiedyś cały Jicin. Dziś to miasto bajek. W I poł. września odbywa się tu wielki festyn dla dzieci. Najmłodsi bawią się na rynku, oglądają przedstawienia i spotykają się z autorami książek dla dzieci.

Centrum miasta jest rynek. Do zabytkowego rynku droga wiedzie pod wieżą-bramą, Valdicką braną, zbudowaną w II poł. XVI w. z szarego piaskowca. Na jej szczyt (zegarowa wieża ma 52 m. wysokości) można się wspiąć po 156-u stopniach, żeby podziwiać okoliczne widoki. Rynek otaczają kamienice z podcieniami, w pastelowych kolorach, trzy z nich zachowały gotycki charakter, pozostałe pochodzą z okresu renesansu i baroku.
Na rynku stoi też dawny zamek aby do niego dojść trzeba minąć kościół św. Jakuba. Budowla w stylu barokowo-klasycystycznym, prosta w formie i pozbawiona wież, została wzniesiona w I poł. XVII w. Stanęła tu za sprawą jezuitów, którzy w Jicinie prowadzili szkołę.

W miejscu dawnego zamku po przebudowie na początku XVII w. powstała dwupiętrowa renesansowa rezydencja z arkadowym dziedzińcem. Wkrótce potem budowlę uszkodził wybuch prochu strzelniczego. Kolejny właściciel hrabia Vaáldštejn (Wallenstein Albrecht Wenzel 1583-1634) dobudował do niej nowe, barokowe skrzydło i dziś znana jest już jako pałac Valdštejna. Obecnie jest to siedziba miejskiego muzeum.
Albrecht Wenzel Wallenstein jest niezwykle ciekawą postacią i to jemu Jičín zawdzięcza największy rozkwit. Albrecht Wenzel Wallenstein uczynił Jičín swoją siedzibą w roku 1624. Przebudował on cały układ ulic, postawił szereg nowych budynków, założył kolegium jezuickie, starał się stworzyć tu seminarium oraz biskupstwo. Wallenstein zbudował też wspomniany wyżej, stojący przy Jičinským rynku pałac. Pałac ten ma trzy wewnętrzne dziedzińce ale za czasów Wallensteina mówiono, że Jičinský rynek jest w zasadzie czwartym pałacowym dziedzińcem. Było w tym sporo prawdy ponieważ w okresie kiedy hrabia Wallenstein przebywał w pałacu towarzyszył mu dwór liczący ponad 800 ludzi i 1000 koni.

Z osobą hrabiego Albrechta Wenzela Wallensteina związanych jest szereg historycznych obiektów w Czechach np. w Pradze Pałac Wallensteina (Valdštejnský palác) i wiele innych również w okolicach Jičina: pałace i zamki Hrubá Skála, Dělnice, Valdětejn, Sychrov, Mnichovo Hradiště i inne.

Wallenstein Albrecht Wenzel (1583-1634)
Wallenstein, Wald(en)stein, Albrecht Wenzel Eusebius von (1583-1634), książę Frydlandu (od 1624), Żagania (od 1627), Meklemburgii (1629-1631). Wychowany w rodzinie czeskiej pozostającej pod wpływem reformacji ( bracia czescy). Od 1604 służył w wojsku cesarskim (w 1606 przeszedł na katolicyzm). Po wybuchu powstania w Czechach stanął po stronie cesarza. Głównodowodzący wojsk cesarskich podczas wojny trzydziestoletniej 1618-1648. W 1625 wystawił na własny koszt 40-tysięczną armię, utrzymywaną dzięki nowemu systemowi kontrybucji (zasada "wojna żywi wojnę"). Na jej czele pobił pod Dessau (1626) wojska P. Mansfelda i zmusił do kapitulacji B. Gabora. 1627 odebrał protestantom Koźle, wraz z J.T. von Tillym zajął Holsztyn, Meklemburgię i Pomorze Zachodnie. 1628 oblegał bez powodzenia Stralsund. Po klęsce pod Lützen (1632) wycofał się do Czech. W 1633 pobił Szwedów pod Ścinawą, zdobył Zgorzelec i Budziszyn. Posądzony o zakulisowe pertraktacje ze Szwecją, Francją i Saksonią, odwołany znad Morza Bałtyckiego, oskarżony o zdradę i zamordowany.

Prachovské skály (Prochowskie Skały)
Prachosvké skály (Prochowskie Skały) są najczęściej odwiedzanym miejscem w okolicach Jičína i jednym z popularniejszych miejsc odwiedzanych przez turystów w Republice Czeskiej (co roku miejsce to odwiedza ok. 300 000 osób). Jest to tzw. piaskowcowe skalne miasto leżące na południowym skraju Czeskiego Raju, 7 km na północny-zachód od Jičína. To skalne miasto o niewielkiej powierzchni zaskakuje bogactwem znajdujących się tu form skalnych. Są tu liczne parowy, rozpadliny, 13 punktów widokowych, samotne piaskowcowe wieże, iglice i grupy bloków skalnych. Te najbardziej znane części skał można zwiedzać wędrując szlakami turystycznymi – nie wolno z nich zbaczać cały teren jest rezerwatem przyrody od 1933 r.
Są dwie podstawowe trasy krótsza licząca 1,8 km oraz dłuższa o długości 3,5 km. Najlepiej przed udaniem się w skały nałożyć wygodne buty turystyczne ponieważ teren miejscami jest ciężki i wielokrotnie przyjdzie nam się przeciskać przez szczeliny oraz pokonywać liczne kamienne schodki. Różnica między Prachovskými skalami a Adršpašskými i Teplickými Skałami jest taka, że Prachovské Skały te są w trudniej dostępnym terenie i znacznie częściej przyjdzie nam pokonywać nierówne (często mokre) kamienne schodki, oraz wchodzić pod górę i schodzić. Dlatego warto odwiedzić oba skalne miasta ponieważ różnią się one między sobą znacznie.

Przy wejściu na teren skalnego miasta Prachovské Skały (wstęp dla dorosłych kosztuje 35 CZK) znajduje się otwarte w 2002 r. muzeum przyrodnicze Czeski Raj, w którym znajdują się zbiory prezentujące tutejszą faunę i florę. Inną ciekawostką jest naturalne kąpielisko znajdujące się między skałami nazywające się Pelíšek, które latem odwiedza wiele osób.
Jednym z centralnych obiektów Prachovských Skał jest Korytarz Cesarski – nazwany tak po tym jak miejsce to w 1813 r. odwiedził cesarz Franciszek I (choć zdaniem części historyków nie było takiej wizyty). Z wydarzeń historycznych ze skałami wiążą się tragiczne wydarzenia z wojny austriacko-pruskiej z 1866 r. kiedy jedna z bitew odegrała się właśnie jedna z bitew tej wojny o czym przypominają nam liczne pomniczki.

Sobotka
Niewielkie zabytkowe miasteczko leżące przy głównej drodze Jičín – Mlada Boleslav, tu skręcamy z drogi głównej udając się do zamku Kost. Warto się też przy tej okazji zatrzymać choćby na moment w Sobotce. Miasteczko to powstało w XIII w. Dziś jego długą historię przypominają liczne stare budowle oraz ładny ryneczek, przez który się przejeżdża kierując się do zamku Kost. Co ciekawe obok renesansowych murowanych kamieniczek zachowało się też drewniane budynki mieszkalne z XVII i XIX w. i to nie tylko drewniane chałupy ale również większe piętrowe budynki.

Ciekawostką miasteczka jest też barokowy, pierwotnie myśliwski, pałacyk Humprecht. Zbudowany w latach 1866-68 pałacyk znajduje się przy wyjeździe z Sobotki w kierunku na zamek Kost po lewej stronie. Pałacyk ten ma charakterystyczny okrągły kształt – właściwie składa się z dwóch wież postawionych jedna na drugiej. Pałacyk ten jest dziełem architekta C. Lugara, który był zainspirowany architekturą Konstantynopola. Obecnie w pałacyku tym znajduje się muzeum regionalne. Można w nim podziwiać ciekawe wnętrza urządzone w renesansowym i barokowym stylu. Ciekawostką jest Sala Balowa o wysokości 16 m z niezwykłą akustyką, w której echo odbija się od sześciu do ośmiu sekund.
Pałacyk Humprecht otwarty jest dla zwiedzających od kwietnia do października.

Historyczna Semtinská Lipa – przy trasie z Sobotki do Zamku Kost uwagę zwraca leżący potężny pień drzewa. Jest to pozostałość jednej z dwu historycznych lip, które tu zostały zasadzone ok. 1730 r. obok kapliczki św. Jana Nepomucena. Pierwsza z nich została powalona przez wiatr w 1858 r. druga przetrwała dłużej i została powalona przez wichurę 27 maja 2000 r. Lipa ta miała 35 m wysokości a obwód jej pnia miał 8 m a korony aż 35 m.

Zamek Kost (Kość)
Jeden z ciekawszych czeskich zamków średniowiecznych stojący na piaskowcowej skale w miejscu styku trzech dolin. Zamek ten został założony najprawdopodobniej przez Beneša z Vamberku przed rokiem 1349. Dominującą częścią warowni jest tzw. Biała Wieża – której podstawę tworzy nieregularny czworokąt, co pozwala z jednego miejsca dostrzec jednocześnie wszystkie jego cztery rogi. Najstarszą częścią zamku jest Stary Pałac oraz Czerwona Wieża (kiedyś faktycznie była pomalowana na czerwono), w której znajduje się zamkowa kaplica. Nowa kaplica i dziedziniec pochodzą z 1419 r. Zamek miał szczęście do właścicieli i w bardzo dobrym stanie zachował się do dziś. Wystarczy spojrzeć na jego potężne mury, które do dziś budzą respekt. Dlatego też zamek ten był długo uważany za ważny obiekt strategiczny – na tyle ważny, że w roku 1866 pruski wywiad sporządził zdjęcia zamku, które obecnie są najprawdopodobniej najstarszymi zdjęciami czeskiego zamku jakie istnieją! Po II wojnie światowej na zamku przeprowadzono szereg prac renowacyjnych. Dziś jest on prywatną własnością rodu Kińskich i jest udostępniony do zwiedzania. Część zamkowych zbiorów też jest własnością tej znanej czeskiej rodziny szlacheckiej. Ród ten zapisał się w historii Czech przywiązaniem do czeskości oraz tym, że w okresie odrodzenia narodowego czynnie wspierał ten ruch .

Dla zwiedzających przygotowano dwie trasy:

• I – Rodzina Kińskich w Czechach – w ramach tej trasy możemy się zapoznać z historią tego szlacheckiego rodu oraz obejrzeć takie pomieszczenia zamku jak zbrojownia, pomieszczenia mieszkalne oraz czarną kuchnię (czarna kuchnia – brzmi to może tajemnicza ale jest to po prostu prawdziwa wyposażona średniowieczna kuchnia, czarna dlatego, że nie ma w niej okien).
• II – Sala tortur – w trakcie tej trasy zapoznamy się z prawem gardłowym w XVI i XVII w. obejrzymy prawdziwą salę tortur, kolekcję broni, zamkową kaplicę oraz ekspozycję poświęconą badaniom archeologicznym na terenie zamku.

Czas zwiedzania każdej z tras to 50 minut. bilety wstępu na każdą z tras kosztują 80 koron dorośli, dzieci 40 koron (dzieci do 6 lat za darmo). Zwiedzania obu tras kosztuje 140 koron.

Ruiny zamku Trosky
Symbol Czeskiego Raju – obiekt którego nie sposób nie zauważyć podróżując po tych okolicach. Słowo „trosky” znaczy po czesku ruiny ponieważ są to ruiny zamku postawionego w latach 1380-1390. Dziś z zamku pozostały mury pałacu, potężne mury obronne, bramy oraz podgrodzie ze strażnicą. Charakterystycznym elementem są dwie wieże wyrastające z bazaltowej skały na której stoi zamek – ta szczuplejsza nazywa się Panna i mierzy 57 m a ta bardziej przysadzista to Baba, która mierzy 47 m. Tę warownię nie do zdobycia w okresie największej świetności otaczały trzy pierścienie murów z kilkoma bramami.
W 1424 r. zamek bezskutecznie oblegali Husyci. Zdobyć się go udało natomiast czeskiemu królowi Jerzemu z Podziebrad w 1469 r. Zamek został w 1648 r. spalony przez cesarskie wojska, które wypędziły stąd Szwedów. Od tego czasu zamek pozostał ruiną ale za to jaką! Widać go z daleka a z zachowanych wież rozciąga się wspaniały widok. Na zamku można też spotkać np. sokolników i ich wspaniałe ptaki. Warto ten zamek zdobyć.